طراحی دکوراسیون منزل
معماری داخلی ، طراحی داخلی ، دکوراسیونطراحی دکوراسیون منزل
معماری داخلی ، طراحی داخلی ، دکوراسیونبازسازی ساختمان دوبلکس قدیمی
این پروژه بازسازی ساختمان مربوط به آپارتمانی دوبلکس است که در یک ساختمان قدیمی سی ساله با بافت قدیمی و کهنه در منطقه گالیسیای مادرید قرار داشت و از نظر بازسازی ، یک دگرگونی کامل بود. آپارتمان مذکور که معماری نمادین دهه هشتاد را دارد که در اسپانیا سرایت کرده بود، چهار طبقه ی دوبلکس و در هر طبقه ، دو واحد مسکونی دارد. خانه ی بازسازی شده در طبقه ی آخر این ساختمان است.
بنایی کهنه ، با ظاهری فرسوده که گویا از زمانی که به منظور سکونت افراد مورد بهره برداری قرار گرفته بود تا کنون بازسازی و ترمیم نشده است. کلیشه ی کهنه گرای قدیمی در دکوراسیون داخلی و چیدمان مبلها و صندلی هایی که به طرز ناشیانه و ناراحتی کنار هم چیده شده یا روی هم قرار گرفته بودند ، دیده می شد و تلاش های اندکی که بعدا در اصلاح و مرتب کردن دکوراسیون داخلی این فضا انجام داده بودند برای بازسازی ساختمان و زیباتر کردن محل، کفایت نمیکرد.
تردیدی وجود نداشت که این بنا و این آپارتمان نیازمند یک تغییر بزرگ و کارشناسی در طراحی ، دکوراسیون منزل ، نورپردازی و کاربری ها بود و در پایان، نتیجه بسیار رضایت بخش بود.
در ورود به این آپارتمان 250 متری ، پس از طراحی دکوراسیون داخلی و بازسازی ساختمان ، نقاشی هایی با رنگ مایه های ملایم آبی، خاکستری و زرد اث مرسدس رودریگوئز دیده میشود که طرح ها و رنگ های آنها با فرم طراحی داخلی و المان های به کار رفته در خانه، فرش ابریشمی خاکستری رنگ و گوی های ساخت شرکت اِی-سه رو ، که در دو جانب مبلها قرار دارند، نیز بسیار هماهنگ است. اندک تفاوت رنگی تزئینات ذکر شده که در فضای خانه اعمال شد، علاوه بر هماهنگی با یکدیگر و فرم دکوراسیون منزل ، رنگ سفید حاکم در خانه را شکسته و تنوع لطیفی که ضروری بود را ایجاد کرده ایند. شکافی که در طراحی سقف کاذب وجود دارد ، باعث میشود تا نور طبیعی از میان پنجره ی نیم گردی که بالای در نصب است، به داخل خانه تابیده شود.
راهروی عریض ورودی ، که عمومی ترین فضاست، از یک طرف به اتاق غذاخوری بزرگ راه دارد و از جانب دیگر آن، سرویس دستشویی و سوئیتی شامل یک اتاق خواب، حمام و آشپزخانه قرار دارد که مهمانان یا خدمه میتوانند در آنجا اقامت کنند. در مقابل، اما، پلکانی را میبینیم که بی شباهت به یک مجسمه ی هنری نیست و کاربر را به سمت فضاهای خصوصی در طبقه ی پایین هدایت می کند.
در نشیمنی که تلویزیون در آن قرار دارد نیز، مانند سایر بخش های خانه ، رنگ سفید غالب است و تنها تضاد رنگی در چند قطعه از مبلمان فیلی رنگ و تزئیناتی که رنگ های تیره دارند، تعادل و تنوع فضا را حفظ کرده است؛ کنسول بزرگی به رنگ سیاه لاکی و گل های زینتی سرخ و بنفش رنگ، هر دو ساخت شرکت طراح هستند.
با پایین رفتن از پلکان تندیس وار وارد فضاهای خصوصی خانه می شویم: اتاق خواب اصلی با حمام و رختکن اختصاصی و دو اتاق خواب دیگر که آنها کمد دیواری ندارند.
جای تردید نیست که شرکت طراح در بازسازی ساختمان و بهبود نورپردازی فضای داخلی و ددکوراسیون منزل بسیار موفق عمل کرده و انتخاب رنگ سفید در دیوارها و کف و به عنوان رنگ غالب در مبلمان برای بزرگتر و روشن تر نشان دادن فضا و همچنین تأکید بر اندک بخشهایی که رنگ متفاوتی دارند، بسیار موثر بوده.
منبع: دکوراسیون داخلی شاه توت به نقل از مجله هنر معماری 26
دکوراسیون منزل خانه های زیرزمینی
دکوراسیون منزل - خانه های زیرزمینی
گروه معماران " انجمن دیوار چین " خانه ای را طراحی کرده اند که نسبت به تعامل رابطه ی فضای درون – بیرون رویکردی کاملا متضاد داشت. دکوراسیون منزل «خانه ی سوئیت کیس» به معنی چمدان که گری چانگ، بنیان گذار موسسه معماری و طراحی صنعتی اِج دیزاین (EDGE Design)، در سال 2002 در هنگ کنگ طراحی و دکوراسیون داخلی کرد به جای اینکه در تعامل با فضای باز باشد، مانند یک عنصر پنهانی و مرموز با فضای زیرِ زمین در ارتباط است. این خانه ای ست که به اصطلاح باید کشف و رمزگشایی شود و مانند هر خانه ی دیگری تمام زوایا و جزئیات نما و فضای درونی و دکوراسیون داخلی خود را به راحتی بروز نمی دهد. درهای بزرگ این خانه در کف قرار دارند و رو به فضاهای وسیع غذاخوری، حمام و انبار باز می شوند.
مانند یک جعبه ی جواهرات یا صندوق مهمی که برای پنهان نگه داشتن وسایل ارزشمند استفاده می شود، این خانه و دکوراسیون داخلی آن نیز لایه های پنهانی زیادی دارد که باید با صرف زمان و دقت زیاد آنها را پیدا کرد. گری چانگ با ایجاد فضایی رمزآلود، با ایجاد سانسورهای بصری و در خفا قرار دادن ها سعی در خلق ایجاد فضایی خیال انگیز و دکوراسیون منزل رویایی نموده است.
خانه ی چوبی سوئیت کِیس با الوارهای طویل و مستحکم خود، مقیاس و ارگونومی انسانی را لحاظ کرده و خارج از آن هیچ عاملی وجود ندارد که به دید بصری یا حسی ِ کاربر از عمق و وسعت فضا کمک کند. تنها همین خانه است که دیده و احساس می شود، با اتاق هایی که مانند حفره هایی مدفون در زیرِ زمین هستند، از بیرون اصلا دیده نمی شوند و متقابلا به بیرون هم دید ندارند. بنایی که با چنین ایده خلاقانه ای طراحی و ساخته شده و تا حدی یادآور بازیگوشی های بچه گانه و میل به سرکشی در اطراف و کشف گوشه های پنهان خانه ها است، از طرفی شبیه به سلول و از منظر دیگر (به علت نحوه ی باز شدن در اصلی ورود به خانه که در کف قرار دارد و پلکان کرکره ای آن) شبیه به اتاق های زیر شیروانی ست که همیشه محلی منزوی و رمزآلود بوده است.
همیشه ایجاد دکوراسیون منزل با فضایی گرم و کنجی صمیمی در قسمتی از فضای نیمه عمومی خانه های بزرگی که معمولا افراد زیادی در آنجا رفت و آمد می کنند یکی از دغدغه های طراح داخلی است که اگر رعایت نشود به راحتی می تواند خانه را تبدیل به محیطی سرد و بی روح کند. حال همین استراتژی در خانه ای به مساحت تنها 75 متر مربع به کار رفته است. آتلیه باؤ-واؤ که در سال 1992 و در توکیو ژاپن تاسیس شد و به نگرش انتزاعی و خلق نامتعارف فضاها معروف است، در پروژه خانه ی جی.اِی.ای (GAE) دست به ابتکار جالبی زد. در قسمت مرکزی این خانه که در سال 2003 برای آکیرا و میوکو ناگِی طراحی و دکوراسیون شد، اتاق کار و مطالعه قرار دارد اما محدوده ی این فضا در کف خانه به عمق فرو رفته، گویا در حال غرق شدن و پایین رفتن است؛ فضایی عالی برای آکیرای روزنامه نگار که هم کنج خلوت خود را برای تمرکز و خوب نوشتن در اختیار داشته باشد و هم وجود همسرش را در نزدیکی خود احساس کند.
دکوراسیون داخلی این فضا با دیوارهای این بخش از خانه، که مانند گودالی در عمق زمین فرو رفته و فاقد سقف است، با قفسه هایی انبوه از کتاب و مجلات پوشیده شده است: هم کتابخانه است و هم دفتر کار. مدیران جوان آتلیه، یوشیهارو تسوکاموتو و مومویو کایجیما، این خانه را به عنوان جرئی از سری پروژه های خود، که عنوان “Pet Architecture” را به آنها داده اند، در شهر پر ازدحام توکیو ساخته اند که در همه ی آنها، مانند خانه ی جی.اِی.ای ، فضاهای کوچکی در دکوراسیون داخلی ساختمان وجود دارد که به علت کمبود جا ، بسیار کاربردی ست و به علاوه، مصداق همان محو شدن تدریجی مرزها و ادغام فضاها در دنیای امروزی هم هست. مزیت اصلی زندگی و کار در خانه هایی که با ایدئولوژی تفکیک/ادغام فضاها و دکوراسیون منزل ساخته شده اند، این است که هم تنهایی و سکوت لازم برای فعالیت و تمرکز کاری را در اختیار دارید و هم در کنار سایر اعضای خانواده به سر میبرید، هم در خانه هستید و هم محیط کار مطلوبتان را در نزدیکی خود دارید؛ در ضمن به شیوه ی خلاقانه ای هم از فضا حداکثر استفاده را کرده اید.
در بخش مقالات سایت میتوانید مقاله های مربوط به دکوراسیون داخلی ، دکوراسیون منزل ، دکوراسیون اداری و بازسازی ساختمان را مطالعه نمائید. لطفا در صورت استفاده از مطالب، لینک سایت را به عنوان منبع درج نمائید.
منبع: سایت دکوراسیون داخلی شاه توت به نقل از مجله هنر معماری
فضاهای منعطف در دکوراسیون منزل
فضاهای منعطف در دکوراسیون منزل
فضاهایی که برای کاربری های مختلف تعیین می شوند، صرفا اتاق های محصوری نیستند که با بستن درها رابطه ی آنها با سایر افراد و اتاق ها قطع شود، بلکه ساختار هندسی اتاق ها و طراحی داخلی فضاها مانند حلقه ی موبیوس (یک مدل ریاضیاتی با یک گوشه و یک حاشیه، که در هم پیچیده شده اند) از هم جدا نیستند و حلقه ی بسته ای را ساخته اند که حس سیال بودن و پویایی را القا میکند. در این خانه قراردادهای رایج در مورد موقعیت و مصالحی که در ساخت خانه و دکوراسیون منزل به کار می رود، تحریف شده اند و همه چیز به نظر برعکس و غیر معمول می آید؛ دیوارهای شفاف، شیشه ای هستند، سقف از پارکتی ست که برای کف خانه ها به کار می رود و مبلمانی که از بتن ساخته شده اند (میز)، در تقابل با سایر متریال های به نسبت سبک و ساده تر، مانند لنگری سنگین به نظر می رسند که خانه را محکم به پایین می کشند.
در تفکر قرن بیست و یکم، ایده ی تداخل فضاهای داخلی و سیال بودن تردد در آنها بسیار مورد توجه قرار گرفته است. طرح خانه ی موبیوس به شکلی است که معماری باروک و فضاهای آن دوره را به یاد می آورد و به طور اجتناب ناپذیری به سرعت با آن قیاس می شود. البته زیبایی شناسی باروک قرن شانزدهم به گونه ای بود که هماهنگی و اتحاد را در پیچیدگی پویا و جهت گیری های نامتعارف جستجو میکرد نه در جابجایی نامتعارف کاربری ها. در خانه هایی که در اواخر قرن بیستم ساخته می شدند، وُید و فضاهای وسیع بلا استفاده ی زیادی در طراحی داخلی منزل وجود داشت. معمار لس آنجلسی، اریک اوؤن موس، طی سی سال فعالیت در زمینه معماری به این موضوع پرداخته است که یک معمار و یک طراح داخلی چگونه می تواند تجربه و حس حضور در یک فضای مسکونی را بهبود ببخشد. در خانه ی لاؤسِن-وِستِن که او در سال 2003 طراحی کرد، با وجود اینکه انتهای پل فلزی به هیچ مکان مشخصی نمی رسد و اتاق های دفُرمه ی خانه، تنها اشکال هندسی در هم ادغام شده ای از مخروط و استوانه و مکعب هستند، اما هر یک از اتاق ها بطور مستقل حس استقرار و ثبات را در خود دارد و این به دلیل هندسه ی دقیقی است که بر اساس محاسبات اقلیدسی در پلان خانه و نقشه ی اتاق ها رعایت شده است. آشپزخانه در زیر طاق بلند قوسی شکل، مانند شومینه ی بسیار بزرگی است که در هزارتوی پلکان محاط شده و سطوح شیبدار به اتاق های خواب و حمام هایی منتهی میشوند که با دیوارهای اُریب، مانند اتاق های زیر شیروانی به نظر می رسند.
ساختارشکنی ها و قطعات و سطوح به ظاهر متلاشی شده ای که در طراحی خانه ی لاؤسِن-وِستِن مشاهده می شود، نه در نفی و فراموشی سنت، بلکه به عنوان عاملی برای بازبینی و تفکر دوباره در باب گذشته است. از نظر آنتونی ویدلر ِ تاریخ شناس که بررسی های دقیقی از دیدگاه تاریخی روی ویژگیهای انعطاف پذیری خانه های موس انجام داده است، فضاهایی که او طراحی میکند، تلفیقی از خمیدگی ها، پَرِش ها و تغییر جهت های غیر منتظره ایست که به رمانتیسیسم اوایل قرن نوزدهم اشاره دارد و هنرمند خالقش را در میان معماران سبک ارگانیک قرار میدهد. موس، فضای صمیمانه ی خانه ی مسکونی خود را در راستای خطی عمودی طراحی کرد...
این مطلب ادامه دارد...
منبع: مجله هنر معماری